Reżyser Jan Hussakowski postawił sobie za zadanie przedstawienie klasyki z kanonu lektur w nowym świetle, jednocześnie zachowując wierność dramatowi napisanemu przez wieszcza. To przedstawienie wyostrza zmysły i przeżycia widza, oraz w niebanalny sposób przybliża mu istotę romantycznego dzieła.

Czy Balladyna to tylko opatrzone hasła takie jak: MOTYW ŚMIERCI, ZAZDROŚĆ, BALLADYNA – ZBRODNIARKA, ALINA – CNOTLIWA I SZCZERA? Czy jesteśmy skazani tylko na radykalne skróty i uproszczenia? Czy opowieść zmuszona jest by powtarzać się zawsze w ten sam sposób?

Żeby zmierzyć się z tymi pytaniami twórcy spektaklu sięgają po słynny esej Susan Sontag Przeciw interpretacji, w którym autorka wzywa do zrzucenia opresyjnych kajdan wyłącznie intelektualnego, racjonalnego sposobu odbierania sztuki i zachęca do próby jej odczuwania. Jednak nie jest to takie proste w rzeczywistości, w której jesteśmy przytłoczeni streszczeniami i opracowaniami, a każde kolejne wydanie dramatu Słowackiego obrasta lakonicznymi przypisami na brzegach kartek.

Jak pisała Maria Janion, każde nowe sceniczne odczytanie „Balladyny” „skłania do ponownego zastanowienia się nad najwspanialszym w literaturze polskiej utworem – wcieleniem ironii tragicznej romantyzmu”. Historia opowiedziana w „Balladynie” dotyka tematów ludzkiej natury, takich jak miłość, zdrada, chciwość i pożądanie. Te uniwersalne motywy prowokują do dyskusji i głębokich przemyśleń. Jan Hussakowski znajduje w dziele paralele do problemów z jakimi wszyscy się dziś mierzymy. Odważnie przenosi klasykę Juliusza Słowackiego na nowy poziom, tworząc widowisko niezwykle współczesne.

Przestrzeń sceny koncentruje się wokół trzech ekranów projekcyjnych, które nie tylko odwołują się do tradycji płócien teatralnych z XIX wieku, ale także otwierają przestrzeń dla nowoczesnych form wyrazu, tworząc wciągający, multimedialny świat. Cyfrowe przypisy i streszczenia tworzą niezwykłą dynamikę i angażują w ekscytującą podróż przez historię dramatu. Nasi aktorzy dają prawdziwy popis swoich możliwości. Przechodzą niesamowite metamorfozy z jednej postaci w inną. Wchodzą w interakcję z multimedialną scenografią. Nieustannie balansują pomiędzy ironią, dystansem, a pełną powagą i dojmującymi emocjami.

Dla wytrawnych widzów będzie to przełamanie klasycznej interpretacji dramatu. Dla osób, które pierwszy raz zetkną się ze Słowackim to dobry początek teatralnej przygody. Balladyna – za dzbanek malin zabiła siostrę, bo była zła i żądna władzy? Czy może jednak odpowiedź na to pytanie jest nieco bardziej skomplikowana?