Minotaur zamknięty w mrokach labiryntu, porzucony we młynie trzyletni chłopiec czy pisarz błąkający się w cudzych wspomnieniach. Kto to jest? Syn mojego ojca, ale nie mój brat. Chroniczna empatia. Aby opanować strach, należy opowiedzieć swoją historię raz jeszcze. Także tym, którzy już po ciebie idą.

„Tato” jest słowem, które na języku mam od tak dawna, / Wiem jednak, że wstręt czujesz do mnie, więc je połykam, i oto, / Co ci powiedzieć planuję – straszniejsze to jest niż myślisz: / Jestem z krwi twojej potworem, przez pokrewieństwo, nie zdradę.

• reżyseria i muzyka: Paweł Passini
• scenografia, kostiumy i projekcje: Aleksandra Konarska
• światło: Miłosz Wójciuk
• produkcja: Anna Puzio
• występują: Jarosław Tomica, Wojciech Kaproń, Dariusz Jeż, Paweł Passini